Wikken en wegen

Heey allemaal,

Zoals jullie in mijn laatste verhaal lazen was ik niet helemaal lekker. Ik verveelde me en ging nadenken over wat ik hier nu aan het doen was. Ik kwam tot de conclusie dat ik hier mijn tijd aan het verdoen was met nutteloze dingen die ik ook thuis kan doen, zoals tv kijken, wat lezen, mezelf vervelen en nog maar wat tv kijken. Nu gaat het tv kijken niet meer lukken, want Barry, de manager van het hostel, heeft de TV weggehaald zodat we met zen allen wat meer zouden praten en wat minder TV zouden kijken. Dat werkt wel goed, want er wordt al veel meer gesproken. De afgelopen dagen heb ik niet zo heel veel gedaan. Maandag heeft het de hele dag geregend dus heb ik maar wat TV gekeken, er is verder niet zo heel veel te doen. Jason, van The BoatShed Cafe belde om te zeggen dat hij nog meer mensen op proef heeft die week en dat hij me vrijdag belt of ik de baan uberhaupt heb of niet dus ik was een beetje teleurgesteld omdat hij me al verzekerd had dat ik de baan heb.

Dinsdag was het weer wat beter en ik heb die middag met Ian overgegooid met een rugbybal die ik hier gekocht heb. Ik heb die dag ook meteen boodschappen gedaan voor de rest van de week dus daar was ik ook vanaf.

Woensdag heb ik in de krant gekeken voor een baan, en had er een gevonden. Apple Thinning, dat wil zeggen dat je langs de jonge appelbomen moet gaan waar verschillende kleine appels bij elkaar hangen en dan moet je de kleinste ertussenuit pakken, zodat de andere appels groter kunnen groeien. Hij had beperke accommodatie dus ik vroeg hem of hij nog plaats had. Hij zou dat even nakijken en dan zou hij me later terugbellen. 15 minuten later belt hij op dat hij geen accommodatie meer heeft en daar die orchard ongeveer 26 km weg is van hier gaat dat niet door. Ga die middag wat rondwandelen op het strand en breng zo mijn dag door. Het weer is inmiddels weer omgeslagen naar puur zonnig dus dat is een goed teken.

Donderdag help ik Barry met het repareren van sommige fietsen, zodat we wat meer fietsen tot onze beschikking hebben. We maken er 4 en hij neemt me daarna mee uit lunchen. Goed gegeten en die middag ga ik met 3 Duitse jongens en een Maleisische jongen (denk dak ut zo goed geschreve heb) wat overgooien op het strand en we hebben het goed naar onze zin. Ik word steeds beter en gooi steeds verder. Leuk!:)
Als we terugkomen in onze hostel kijk ik wat rond in een soort Vondst (Een krantje met mensen die vanalles verkopen) en vind een baantje als afwasser in een Mexicaans restaurant. Ik bel hem op en ga er die avond heen. Hij heeft al 2 mensen op gesprek gehad en krijgt er nog meer maar geeft me de baan voor 2 of 3 avonden per week, dat is dus goed. Ik krijg 10 dollar per uur, zwart voor afwassen dus het is niet veel maar beter dan niets nietwaar! Jason van de Boat Shed Cafe belt om te zeggen dat hij me de baan aan wil bieden, en dat hij me 13,50 per uur biedt, wit, maar dat hij deze week geen uren voor me heeft en misschien een avond volgende week. Is dus niet veel en ik weet niet goed wat ik ermee aanmoet. IK accepteer zijn bod maar en kijk wle waar het schip strand. Ondertussen hou ik mijn ogen open voor een andere baan die me wat meer zekerheid geeft voor een tijd want wat geld zou wel handig zijn, dan hoef ik mijn Nederlandse bankrekening niet meer te plunderen;)
's Avonds vraagt Seymour, een 46 jarige man uit Engeland die van kitesurfen houdt, wat ik de volgende dag doe want hij gaat paragliden en ze zoeken nog iemand die achter de paragliders aanrijdt en ze oppikt. Ik wil graag mee en zo is het geregeld.

De volgende morgen om 9 uur sta ik op en rond half 10 rijden we aan. Om half elf zijn we aan de voet van de berg waar ze vanaf opstijgen en we wachten op de anderen. Nick, een geemigreerde Engelsman die leeft van de rente; Tim, een wat oudere man die gek is van paragliden; Rob, een jongen die werkt bij een indoor klimcentrum; Dean, de eigenaar van het klimcentrum. We gaan de berg op en rond half 12 zijn alle gliders in de lucht en ik begin mijn afdaling van de berg. Ik rijd in een oude Mistral 4x4. Na drie kwartier rijden zie ik de eerste gelande paraglider, Seymour. Hij had geen goede thermiek en wou niet riskeren om in de middle of nowhere te landen dus hij ging richting de weg en is nu zijn glider in aan het pakken. Hij zegt dat hij gaat liften naar zijn auto en dat ik maar door moet gaan. Ik praat wat met de gliders over de walkietalkie en even later pik ik Nick op. Hij had een vlucht van 23 km en baalde, want de laatste 10x landde hij in hetzelfde gebied. We willen verdergaan, als we Dean bijna in de bomen zien vliegen. Hij heeft op het laatste moment de thermiek gevonden en zoals hij later zei, hij was maar enkele meters van de bomen weg. Hij gaat tot 1800 m en steekt dan over de vallei naar de volgende berg. We horen dat Pete geland is, een glider die wat later opgestegen is en pikken hem op. Hij zegt dat ROb en TIm ook geland zijn, maar dat Rob 11 km moet lopen naar een weg en dat Tim 24 km moet lopen naar een weg dus we volgen Dean, die nog steeds goed op weg is en als enige in de lucht is. Na anderhalf uur rijden over grindweg, met Fords (een Ford is een weg waar een kleine stroom overheen loopt), die best wel diep kunnen zijn en er zijn veel gaten in de weg dus de auto heeft wat te verduren. Ik heb het goed naar mijn zin en we komen bij een poort waar maar weinig mensen doorkunnen. We hebben de sleutel en we komen tussen de bergen uit. Het is nog anderhalf uur rijden voordat we weer bij Dean zijn en hij gaat over een andere berg heen. We moeten vervolgens helemaal om die bergketen heen rijden, dat wil zeggen dat we een uur aan het rijden zijn voordat we hem pas weer kunnen zien. Na een anderhalf uur zien we hem nog steeds niet en we staan op het punt om om te keren als we hem plots zien hangen, 20 km van ons af, bij een andere bergketen. Ondertussen zitten we al 60 km van het beginpunt af en we hebben nog een hele tijd te rijden voordat we bij Dean zijn. Gas erop zei Nick en ik jaag daar met 90 km/h over die gravelweg. Gaaf!!! We hebben weer radiocontact en Dean is geland. Hij heeft een vlucht gemaakt van 86,8 km. Lang!! Daarna is het 3,5 uur terug over de gravelweg en onderweg pikken we TIm op, die net terug is bij de weg. HIj heeft ongeveer 6 uur moeten lopen met zijn natte glider, en het is maar een klein mannetje met een veel te grote rugzak haha. Als we terug bij het hostel zijn bedank ik hen voor de supergave dag en Dean zegt dat ik maar een keer moet komen klimmen daar. Ze hebben allemaal mijn telefoonnummer en als ze weer een driver nodig hebben dan bellen ze mij! Ik zal binnenkort wat foto's online zetten. Echt gaaf. We reden door een vallei, een soort plateau, op 1000m van de zeespiegel met hazen en konijnen overal waar je maar keek. Ik hoorde van Pete dat het eerst heel erg moest zijn. Als je uitstapte en in je handen klapte dan liepen er honderden konijnen weg, dus de boeren hebben hier ook Myxomatose geintroduceerd, maar het heeft niet echt gepakt hier. Pete heeft een tijdje een baan gehad als konijnenjager, hij kreeg 1 dollar per konijn dat hij doodschoot en hij maakte soms 300-400 dollar op een dag!

Het was een superervaring gister en ik heb net mijn kamer opgeruimd. vanavond een uurtje proefdraaien bij de Mexicaan en dan werken volgende week. Wat dollars maken. Ik ga zo met Greg, een Amerikaan, en 3 Duitsers naar het strand. Wat voetballen en overgooien. Eerst even in de krant kijken of er een baantje in staat. Het is hier nu ongeveer 27 graden, maar er zit een groot gat in de ozonlaag boven Nieuw Zeeland dus de zon brandt echt op je huid. Als je je hier niet insmeert dan verbrand je supersnel. Het voelt hier ook alsof het 35 graden is omdat de lucht zo vochtig is. Nou, ik heb jullie weer even verveeld en ga nu maar weer terug aan het werk!